19 mei 2012
We zijn vertrokken!
Vandaag is het dan eindelijk weer zover, onze tweede reis samen naar Amerika! Deze keer gaan we richting Colorado met een zijsprongetje naar Arizona en Utah, dus weer richting THE WILD WEST!
Ons startpunt voor deze rondreis is Denver en dat is heel lang vliegen. Dat wordt dus een lange en vermoeiende dag. We geraken vlot uit bed als de wekker afloopt om 4u en om 5u zitten we in de auto richting Schiphol. Geen verkeer op de weg en Daisy die lekker kan doorrijden en dat in combinatie met flitspalen dus de eerste foto ergens in de buurt van Schiphol is genomen, zal er eentje zijn die ons geld gaat kosten maar dat zien we dan wel als we terug thuis zijn. Nu verder met onze vakantie!
Langparkeren en met de bus naar de vertrekhal, inchecken en wachten, security en wachten, en dan eindelijk in het vliegtuig. Stipt om 10u10 vertrekken we richting Houston. Een vlucht van 10 uren maar gaat vlotter voorbij dan verwacht. Het vliegtuig is niet vol dus er zijn plaatsen over en die kunnen we innemen om nog wat bij te slapen (wat niet echt lukt) en nog redelijk fit en wakker landen we om 13u30 plaatselijke tijd in Houston. Nu even stressen en haasten want we moeten door immigrations, dan koffers ophalen en door de douane, dan koffers terug inchecken voor de volgende vlucht en terug door de strenge security voor de vlucht naar Denver. Ondanks de drukte gaat het allemaal vrij vlot en om 15u30 zitten we klaar in het vliegtuig om te vertrekken. En dan begint de ellende. Het is snikheet in Houston en de airco van het vliegtuig is kapot. Op een volgepropt vliegtuig in de hete Texaanse zon en het zweet loopt ons af. We moeten een half uur wachten voor de boel is gemaakt en dan kunnen we eindelijk vertrekken. Ondertussen is het kleine kaboutertje met de grote hamer ook langsgekomen en de vermoeidheid slaat in als een bom. We doorstaan de 2 uur durende vlucht naar Denver en om 18u plaatselijke tijd staan we eindelijk buiten de luchthaven. We zijn opnieuw een tijdszone gepasseerd en zitten nu met een tijdsverschil van 8 uren. Hier is het dus 18u maar voor ons is het 2u zondagmorgen dus we zijn al 20u op de been. Het begint te tellen en het bedje is nog niet in zicht! Eerst nog de auto gaan ophalen. We hebben een grijze Jeep Liberty. Is even wennen maar dat zal Marc wel lukken. En dan naar wallmart voor de nodige boodschappen. Eten, drinken, wandelschoenen en onze vakantie outfit is volledig. Om 20u30 eindelijk in het hotel, nog vlug wat eten en dan uitgeteld in bed. Vanmorgen om 4u ging het licht aan in Maasbommel, om 21u30 gaat het licht uit in Denver! Duizenden kilometers verder, 8 uren terug in de tijd, meer dan 25u op de been, we kunnen slapen!! Morgen begint de echte vakantie!!!!!!!!!
20 mei 2012
Rocky Mountains National Park
Na onze vermoeiende dag gisteren lagen we vroeg in bed en we hebben heel goed geslapen. Door het tijdsverschil waren we vandaag supervroeg wakker maar dat was geen probleem. Verslagje van gisteren even vlug gemaakt en op de blog gezet. Dan ontbijten en spullen inpakken en om 7u45 waren we klaar om te vertrekken. Vandaag rijden we naar Estes Park en gaan we Rocky Mountains National Park gaan verkennen.
Na een rustig ritje in de bergen komen we om 9u aan in Estes Park. We stoppen even voor een foto en krijgen er direct een attractie bij, chipmunks komen eten bedelen en zijn heel grappig om te zien. Maar we moeten verder. Eerste stop is de sportwinkel want Marc heeft een visvergunning nodig voor deze middag. Hij kan het natuurlijk niet laten om ook wat andere visspullen te kopen. Daarna verder naar het NP. We volgen een kronkelige bergweg helemaal naar boven, Bear Lake road. En zoals de naam al zegt komen we dan bij Bear Lake. Vanop de parkeerplaats nemen we eerst de wandelroute naar en rond het meer. Het uitzicht is prachtig met de besneeuwde bergtoppen rond het meer. We zitten op 9500ft hoogte (is ongeveer 3000m denk ik) en het is zo mooi om te zien dat hier nog een beetje sneeuw ligt. Na onze wandeling rond het meer doen we nog een route. Nu gaan we van op de parkeerplaats de berg op naar de Alberta Fall. Is niet zo ver maar wel de berg op dus dat was zweten met onze slechte conditie. Maar we hebben het gehaald en het uitzicht was prachtig. Als we terug op de parking zijn is het ondertussen al 13u30 dus tijd om een hapje te eten. En dan naar onze volgende stop in het NP, en dat is Sprague Lake. Marc kan daar vissen dus hij heeft opeens een beetje haast.
Het weer is een beetje spelbreker maar Marc laat zich niet kennen, een paar regendruppels houden hem niet tegen. Ik loop wat heen en weer en neem foto's. Om 16u komen er donkere wolken opzetten en Marc houd het toch voor gezien. Het is tijd om ons hotel voor vannacht op te zoeken. Op de terugweg krijgen we nog een verassing te zien. Er is file maar die blijkt niet voor de werkzaamheden te zijn maar voor 2 grote edelherten die langs de weg lopen. We zagen al twee vrouwtjes in het park maar nu zien we prachtige mannetjes met van die grote geweien. Was een prachtig zicht om die dieren van zo dichtbij te zien.
The Rodeway Inn ziet er wat vervallen uit maar eenmaal ingecheckt valt het allemaal mee. We brengen de spullen naar de kamer en rijden daarna nog even naar het centrum. Even rondwandelen en wat souvenirs kopen en dan gaan eten, lekkere steaks! Als we rond 19u terug naar het hotel rijden zien we de laatste verrassing van de dag, een gedeeltelijke zonsverduistering. Was een prachtige afsluiter van een leuke dag.
21 mei 2012
Door de bergen
Vandaag hebben we een dag rijden door de bergen voor de boeg. We vertrekken om 8u30 dus we waren weer eens lekker vroeg wakker. Maar vinden we helemaal niet erg want zo kunnen we het rustig aan doen met rijden. We verlaten Estes Park en rijden naar het zuiden. Na anderhalf uur over kronkelige bergwegen bereiken we onze eerste stop. Het plaatsje Nederland konden we niet zomaar links laten liggen! We wandelen wat rond, brengen een bezoekje aan het visitor center en gaan iets drinken. Daarna verder de bergen in. We klimmen steeds hoger en hoger en hebben onderweg prachtige uitzichten. Rond 13u even een stop om de beentjes te strekken en een lekkere subway sandwich te eten en dan back on the road! Onze eindbestemming is Victor, een klein oud mijndorp hoog in de bergen. De wegen worden steeds stijler en met heel veel gekronkel geraken we met een slakkegangetje toch de berg op. Rond 16u rijden we het dorp binnen en we moeten niet lang zoeken naar ons hotel. Victor is maar 6 straten groot en het oude Victor Hotel is het enigste gebouw met 4 verdiepingen dus het valt wel op. Is een prachtig oud victoriaans gebouw uit 1899. Alle gebouwen zijn hier nog uit die tijd en dat is te zien ook. Ook al is er veel verval en leegstand toch is het net of je terug gaat in de tijd. In de jaren 1890 was dit een van de rijkste en drukste plaatsen in de omgeving. Rond het dorp zie je nog de vele mijnschachten en torens die zorgden voor de grote rijkdom die ze hier hebben gekend. Nu zijn de goudmijnen allemaal uitgeput en vervallen en zo is ook het dorp in verval geraakt. De weinige mensen die hier nog wonen, ongeveer 450, doen hun best om de boel recht te houden. Is dus bijna een ghosttown maar het heeft wel iets. Nadat we zijn geïnstalleerd in onze leuke ouderwetse hotelkamer maken we een wandeling door Victor. We rijden ook even naar het oude kerkhof via de toepasselijke cemetery and dump road.
En dan iets gaan eten! We moeten niet ver zoeken want er is maar 1 zaak waar ze dinner serveren.....Dirty Sally's. We eten Buffalo burgers en maken kennis met de lokale bevolking. We krijgen hele verhalen te horen over de geschiedenis van Victor en de goudmijnen. Rond 20u houden we het toch voor bekeken en gaan we terug naar onze kamer. Door de hoogte ben je toch wel sneller vermoeid en we hebben ook last van hoofdpijn, bloedneuzen en duizeligheid. Volgens de mensen hier een milde vorm van hoogteziekte. Zullen we wel overleven.....hoop ik!
We hebben dus een rustige avond en rond 22u lekker naar bed. Geen internet dus blog bijwerken is voor later. Het schijnt dat ze hier wel geesten hebben dus dat belooft! Slaapwel!
22 mei 2012
Op zoek naar goud
We hadden een onrustige nacht. Veel wakker geworden door Marc zijn gebabbel (of waren het toch spoken?) Toch zijn we weer vroeg wakker. We zien de zon opgaan boven de bergen vanuit ons bed maar blijven toch lekker liggen tot 8u30. Voor het ontbijt kunnen we ook maar op 1 plaats terecht en dat is in the fortune club. Is de oude gentlemens club (lees hoeretent) uit 1890 en is nu omgebouwd tot eettent. Een vriendelijk oud koppeltje die al even oud lijken als het interieur, maken pancakes en eggs voor ons en het smaakt heerlijk. Marc zijn honger is niet te stillen en hij neemt ook nog een reuzedessert. Een motherlode pie dessert om 9u s'morgens....waar steekt hij het toch allemaal???
We krijgen nog wat verhalen te horen over wat zich vroeger allemaal heeft afgespeeld in hun zaak en over de geesten die er nu nog rondspoken. Je zou het toch beginnen geloven.......of komt het door de hoogteziekte dat ze hier van alles horen en zien???
Daarna gaan we even langs bij de plaatselijke winkel/postkantoor. De bedoeling was om een visvergunning te halen voor vandaag in de sportwinkel maar gisteren zagen we dat die zaak gesloten was. In de bar gisteren hadden ze ons vertelt dat we het konden proberen in de supermarkt. De eigenaar heeft dus die winkel met postkantoor en hij blijkt ook nog de burgemeester te zijn. Maar hij kan ons ook niet helpen. Visvergunningen worden geregeld door de staat en de dichtstbijzijnde plaats waar we er een kunnen krijgen blijkt 50 km verder op te zijn en dat zien we niet zitten. Dan maar geen vissen vandaag.
Onze planning voor vandaag dan maar aangepast, we gaan op zoek naar goud!
Victor wordt omringd door een heleboel oude goudmijnen. Via een uitgebreid net van bergwegen en wandelpaden kan je al die oude mijnen gaan bekijken. We beginnen bij de mijn met het beste uitzicht over de hele streek, de American Eagles mijn, op 10500ft hoogte boven op de berg. Daarna een wandeling bij de Vindicator mijn en de Independence mijn. De oude torens, het oude materiaal en de vervallen gebouwen hebben een zekere charme. Nu ziet alles er verroest en verlaten uit maar ooit werden hier voor miljoenen dollars goud uit de bergen gehaald en werkten en woonden hier duizenden mensen. Marc loopt constant te zoeken tussen de steentjes op de grond en in de oude mijnkarretjes. Volgens hem ligt er ergens nog wel een vergeten stukje goud maar hij kan het spijtig genoeg niet vinden. Door zijn gezoek was hij wel steeds verder aan het afdwalen en opeens was ik hem kwijt. Ik was foto's aan het nemen en Marc was de andere kant opgewandeld. Even paniek want meneer Fluit was nergens te zien en overal staan er bordjes dat je moet oppassen voor oude mijnschachten waar je kan invallen. Gelukkig kwam er net een auto aan en die mensen hadden hem gezien, meneer liep al een eind beneden nog steeds te zoeken.
Na onze toer van de oude mijnen terug naar het hotel om een hapje te eten en even dutten ( ja, we worden oud en we hebben last van de hoogte)
Om 15u vertrekken we naar Cripple Creek. Gisteren zijn we Victor binnengereden via de oostkant om zo een hoge brug tussen Victor en Cripple Creek te vermijden maar nu kunnen we er niet onderuit. We moeten naar Cripple Creek om te tanken. Het is maar 10 mijl maar het wordt een angstig ritje. De brug valt nog het meest mee maar de rest van weg is langs de ravijn. Maar we geraken veilig in het stadje en kunnen onze tank terug volgooien. En nu we er toch zijn maken we ook een toertje en kopen wat souvenirs. We krijgen info over een mijntoer hier en besluiten die ook nog te doen. De Mollie Kathleen mijn gaat 1000ft onder de grond. We worden in een kleine ijzeren liftkooi met een rotvaart naar beneden gebracht. En daar krijgen we een interessante rondleiding in de mijn en zien we ook echt goud. In de rotsen heeft het een paarse kleur. Die paarse stroken kappen ze eruit en die steen wordt verpulverd en gesmolten en dan blijft er vloeibaar goud over. Weer iets nieuw bijgeleerd! (daarom vind ik dus paars zo mooi....paars vanbuiten is goud vanbinnen)
Op het einde van de toer krijgen we elk nog een stukje gold ore, hebben we dan toch nog goud gevonden vandaag!
Om 18u zijn we terug in Victor, nog even langs bij Dirty Sally voor lekkere pizza en dan naar ons hotel. Koffers inpakken en slapen, was een lange, vermoeiende maar ook leuke dag.
23 mei 2012
Phantom Canyon Road
Ons laatste nachtje in het Victor hotel en goed geslapen ( ook al hoorde ik midden in de nacht muziek en dacht ik direct aan die spoken)
Om 8u koffie en cake in de community kitchen, een leuke kleine zaak die organisch gebakjes maakt en ook kunst verkoopt. Je mag er altijd binnenlopen voor koffie en je betaalt wat je zelf wilt. Ondertussen wordt je ook nog geëntertaind door de eigenaar en al zijn reisverhalen.
We blijven langer dan gepland en vertrekken uiteindelijk om 9u.
Vandaag hebben we terug een rijdag. We hebben 300 km voor de boeg maar dit zal een hele dag duren want door de bergen duurt alles een stuk langer. Het eerste stuk gaat van Victor naar Canon City via de Phantom Canyon road. Dat is een onverharde weg tussen de stijle bergwanden en was vroeger de oude treinroute. Wordt een spannende rit offroad en bergaf en duurt 2 uren voor amper 25 mijl. De rit op zich is dus al een avontuur. Daarna hebben we terug normale wegen en kunnen we iets sneller ook al blijven we tussen de bergen tot in Salida. Daarna wordt het vlakker en rijden we richting het zuiden naar de Great Sand Dunes NP. En dat er hier genoeg zand is dat merken we al gauw. Er is veel wind en overal opstuivend zand wat met momenten het mooie uitzicht wel wat beperkt. Rond 16u komen we aan bij onze slaapplaats voor deze nacht, de Great Sand Dunes Lodge, net aan de rand van het National Park. We hebben een prachtig uitzicht over de duinen. Is wel raar om zo hoge duinen te zien met op de achtergrond bergen. We eten op onze kamer en genieten van de laatste zonnestralen op ons terras. De zonsondergang valt een beetje tegen door de wolken en het zand maar toch neemt Marc een heleboel mooie foto's ( hij is fotograaf voor nu want ik werk de blog bij nu we terug internet hebben).
Rond 20u is het pikdonker en koelt het heel veel af dus lekker ons bedje in en nog wat tv kijken. Morgen gaan we de duinen gaan verkennen. Slaapwel!
24 mei 2012
Moet er nog zand zijn?
Vandaag wakker om 5u door telefoontje van mijn zus. Gelukkig daarna nog even kunnen doorslapen tot 7u. Daarna een Amerikaans ontbijt en we kunnen er weer tegen voor de dag. Om 8u30 rijden we het national park binnen. De duinen die we al konden bewonderen van op ons terras zien er van dichtbij nog groter en mooier uit. We moeten een beekje over om de duinen te bereiken dus even schoenen uit en pootje baden in ijskoud water. En daarna met onze voetjes in het warme zand en proberen de duinen te beklimmen. Valt echter niet mee. Die duinen zijn stijler en groter dan verwacht, er staat een sterke wind waardoor we soms het gevoel hebben dat we gezandstraald worden, en we zitten ook nog steeds op 8000ft hoogte waardoor we al snel einde adem zijn. We overwinnen de eerste duintop en dat is voor ons oudjes al meer dan genoeg. Spelen in het zand en foto's nemen en dan terug naar beneden. En dan terug op pad richting het westen. We rijden via Alamosa, een tankstop in Del Norte en dan stoppen voor lunch in Pagosa Springs. Is ondertussen al 14u30 dus we hebben al een hele afstand afgelegd. Het volgende stuk besluit ik te rijden zodat Marc ook wat kan genieten van het uitzicht. In Durango onze volgende stop om boodschappen te doen en onze voorraad drank terug aan te vullen. Marc neemt het stuur terug over en dat was maar best ook. We komen aan bij de ingang van Mesa Verde NP. We slapen deze nacht in een hotel midden in het park en vanaf de ingang is het nog 20mijl naar het hotel. En die 20mijl gaat stijl omhoog kronkelend helemaal naar de top van de berg. Heb met momenten toch wel even de ogen dichtgeknepen als ik de afgrond zag. Maar eenmaal boven was het wel de moeite waard.......wat een uitzicht! The Far View hotel is zijn naam wel waard. We zijn net op tijd om de zon te zien ondergaan en gaan daarna nog lekker eten in het restaurant. Was terug een leuke dag vandaag met op het einde een spannend ritje. Morgen verder naar het westen.
25 mei 2012
Overnachten in Navajo gebied
Na een te korte nacht pakken we onze spullen terug in en na het ontbijt gaan we het Mesa Verde NP verder ontdekken. In de 19de eeuw zijn hier diep in de bergen rotswoningen ontdekt waar 1000den jaren geleden indianen leefden. Deze woningen zijn prachtige kunstwerken uitgehakt in de bergwanden. Je vraagt je wel af hoe die indianen er in godsnaam geraakten! Wij doen de meest zuidelijke toer en passeren voorbij Cliff Palace en Balcony House. Deze complexen zijn de twee grootste en kan je ook gaan bezoeken met een gids. Dit doen we echter niet want doorvoor moet je klimmen langs stijle laddertjes langs de rotswand en dat zien we niet echt zitten. Marc vind het nu al lastig om langs de kant van de ravijn te staan, het is hier dan ook zo verdomd hoog. Wel allemaal prachtig om te zien maar een beetje lastig als je hoogtevrees hebt.
Cliff Palace kunnen we ook zien van op de weg en voor een blik op Balcony House doen we de Soda Canyon overloop trail. Dat is een wandelpad aan de overkant van de Canyon. Zo hebben we een prachtig zicht op de uitgehakte bergwoningen. Na onze hike is het terug tijd om het park te verlaten dus dat betekend die enge rit terug de berg af. Marc doet het rustig aan en we geraken veilig naar beneden. Onderweg nog een paar prachtige foto's genomen en dan terug verder op pad.
We maken een tankstop in Cortez en dan komen we bij the Four Corners. Op dit punt komen 4 staten samen, Colorado, Utah, Arizona en New Mexico. Zo kunnen we grappige foto's maken terwijl we in 4 staten tegelijkertijd staan. En daarna terug op pad via eenzame stoffige woestijnwegen door de canyons. Het is zonnig en warm maar wel veel wind. Resultaat zijn soms heel grote zandwolken die ons zicht serieus belemmeren. Ook als we de weg naar Monument Valley oprijden zien zien we het overbekende beeld uit al die westernfilms enkel achter een dikke waas van stof en zand. Is een beetje een domper op de feestvreugde. Hopelijk wordt de wind snel minder maar het weerbericht beloofd niet veel goeds. Het is lekker warm maar die sterke wind zorgt voor een hoop zand. We komen aan bij het hotel. The View is het enigste hotel binnen het park, is een beetje prijzig maar is het geld wel waard als je het prachtige uitzicht ziet dat we hebben van op ons balkon. Zonder die waas van stof was het perfect geweest maar we mogen niet klagen. We hebben alles bij de hand op de kamer dus eten we op de kamer en we genieten van het uitzicht en de rust. We zien de zonsondergang aan de andere kant van het hotel maar die wordt ook belemmerd door de stofwolken. En dan naar bed want morgen staan we extra vroeg op om hopelijk een spectaculaire zonsopgang te zien.
26 mei 2012
Off Road in Monument Valley
Wekker gezet om 5u30 want om 6u gaat de zon op. Met slaapoogjes op het balkon. Er hangt nog steeds een waas rond de mesa's en butte's maar toch zien we een prachtige zonsopgang. We nemen vele foto's en er zitten toch een paar prachtexemplaren bij. Om 7u staat de zon al hoog en het wordt een warmere dag dan gisteren. Spijtig genoeg is er ook een sterkere wind dan gisteren. Na het ontbijt maken we ons klaar voor onze rit door de Valley. Als je de tour zelf wilt rijden ipv met een gids wordt aangeraden om dit met een 4x4 te doen en we merken al snel waarom. Het eerste deel is nogal stijl naar beneden op een kronkelige weg vol met kuilen. Daarna wordt de weg iets beter maar door de sterke wind stuift het rode zand langs alle kanten rond de auto. Als we het wagen om uit te stappen worden we gezandstraald en dat is geen prettig gevoel op je blote benen en armen. Foto's nemen is ook onbegonnen werk. Hele hopen zand worden op de weg geblazen wat ook het rijden een stuk moeilijker maakt. Marc vind het echter superleuk, off road met een 4x4 Jeep en helemaal door elkaar geschud worden. Toch besluiten we de toer niet helemaal te doen, het zicht wordt te slecht en er komt steeds meer en meer zand op de weg. Mensen in auto's zonder 4x4 die de gok toch wagen komen vast te zitten en blokkeren de weg. Marc schiet een paar gestrande Nederlanders te hulp en rijdt hun auto los uit het zand. Dan keren we terug en verlaten we Monument Valley. We hebben nog een paar uur rijden voor boeg richting Glen Canyon en Lees Ferry. Heel de tijd worden we geteisterd door rukwinden en zandstormen wat maakt dat het niet leuk rijden is. In Kayenta maken we een tank en eetstop en worden we bijna weggeblazen zodra we uitstappen. Eenmaal voorbij Page wordt het iets beter wat betreft het zand maar het blijft flink waaien. Het laatste uurtje rijden gaat terug over een Canyon. We zien uitlopers van de Grand Canyon en gaan over de Navajo Bridge over de Colorado rivier. Cliff Dwellers Lodge is onze slaapplaats voor de komende 2 nachten. Leuke huisjes tegendeel wand van de Vermillion Cliffs en een weids uitzicht. We eten lekkere steaks in het bijhorende restaurantje en dan lekker ons bedje in. We zijn doodmoe van onze lange dag en om 21u gaan de lichtjes uit. Morgen kunnen we eens uitslapen!
27 mei 2012
Vissen in de Colorado River
Vandaag konden we eens uitslapen maar daar kwam weinig van terecht. Eerste keer wakker om 0u30. Even buiten gekeken en aangenaam verrast door de immense sterrenhemel. Zoveel sterren kan je echt niet zomaar zien in Nederland. Dan maar verder slapen maar om 7u45 waren we terug klaarwakker. Verslagjes een beetje bijgewerkt maar de internetverbinding werkt niet goed dus nieuws voor het thuisfront zal moeten wachten. Dan rustig gaan ontbijten. Rond 10u kon Marc niet meer stil blijven zitten, de rivier en de vissen lagen te wachten! Een kort ritje door de canyons en het droge landschap. Je kan je moeilijk voorstellen dat men hier kan vissen. Maar eenmaal beneden ligt daar de prachtige Colorado rivier. Ik installeer mij tussen de rotsen (zit niet echt lekker) en Marc doet wat een visser hoort te doen. Van 11u tot 14u30 vist Marc er op los maar hij heeft niet veel geluk. Genoeg vis in de rivier en ze bijten wel maar ze zijn ook weer snel weg. Marc vind het echter leuk en prachtig om hier te kunnen vissen. Ik zit ondertussen te bakken in de zon en ben de fotograaf van dienst. Om 14u30 gaan we even terug naar het hotel om bij te tanken. Iets eten en drinken, een frisse douche voor mij om af te koelen en Marc die andere vliegjes gaat kopen om beter vis te vangen. Rond 17u rijden we terug naar de rivier met onderweg nog een stop bij de verschillende balancerende rotsen. Is soms ongelooflijk om te zien hoe bepaalde grote rotsen kunnen blijven liggen op kleinere exemplaren. Ik koop ook nog een mooie ketting bij een indianenstandje, die zie je hier overal langs de weg en de handgemaakte juwelen zijn echte kunstwerken.
Marc zoekt een ander plekje langs de rivier en uiteindelijk heeft hij dan toch eens beet. Is maar een kleine vis maar hij is dolgelukkig. Rond 19u30 rijden we terug naar de Lodge. Nog een lekkere steak om af te sluiten en dan lekker ons bedje in. Was een geslaagde dag voor Marc.
28 mei 2012
Antelope Canyon
Vandaag verlaten we Lees Ferry en Arizona en gaan we terug naar Utah. We nemen dezelfde weg terug maar stoppen onderweg voor een bezoek aan Antelope Canyon. We vertrekken om 8u en het is ongeveer een uur rijden naar Page. Even buiten de stad vind je upper en lower Antelope Canyon. Dit zijn slotcanyons onder de grond gevormd door stromingen van water. Wij kiezen voor lower Antelope want die is groter en dieper. We kunnen mee met de toer van 10u. Samen met de gids dalen we af in de Canyon. Er komt wat geklauter bij kijken want de Canyon is smal maar het is ook prachtig. We hebben ongeveer een uur nodig om heel de Canyon door te gaan voor we terug een hoge ladder op moeten om eruit te geraken. Tijdens dat uur nemen we honderden foto's. De vormen van de rotsen en de kleuren zijn prachtig en je kijkt je ogen uit. Er heerst ook een speciale sfeer door de gids die zorgt voor live muziek. De toer koste 26$ per persoon maar dat was zeker de moeite waard. Nadat we zijn bekomen van deze mooie ervaring rijden we verder. We komen terug voorbij Monument Valley en vandaag hebben we een veel beter zicht en kunnen we nog een paar leuke foto's maken. Rond 16u komen we aan in Mexican Hat en ons hotel voor deze nacht. Ze hebben een prachtig zwembad met hottub dus dat is dan ook het eerste wat we doen. En daarna even tijd om de blog bij te werken nu ik eindelijk weer eens een deftige internetverbinding heb. Rond 19u gaan we eten in the swinging steak, een leuke plaats waar ze de steaks klaarmaken op een schommel boven een open vuur. Ze smaken verrukkelijk! Was terug een leuke en ook warme dag. De temperaturen worden hoger dus dat belooft voor de komende dagen.
29 mei 2012
Moki Dugway
Wekker gezet om 8u en toch al wakker om 7u. We doen het dus rustig aan en zijn klaar om te vertrekken om 8u15. Eerst nog gaan ontbijten en dan komen we tot de vaststelling dat het al een uur later is. Arizona en Utah liggen wel in de zelfde tijdszone maar Arizona doet niet mee aan het zomeruur en in Utah dus wel. Is allemaal een beetje verwarrend omdat we in het grensgebied zitten en de verschillende toestellen zoals tv, iPad en mobiel verschillende tijden aangeven afhankelijk van welk signaal ze oppikken. We zijn dus eigenlijk te laat voor het gratis ontbijt want dat was maar tot 9u maar ze knijpen een oogje dicht en we krijgen toch nog onze eitjes :)
Rond 10u gaan we dan toch op pad, gelukkig hebben we een kort programma vandaag. Eerste stop is even voorbij Mexican Hat. Goosenecks State Park is een uitkijkpunt over de San Juan rivier die zich kronkelend een weg baant door de Canyon. Het is echt een spectaculair uitzicht. Daarna verder de UT 261 volgen. Dat is een weg van 33mijl over de berg. Na ongeveer 8mijl komt een stuk ongeplaveide gravelroad van 3mijl kronkelend omhoog tegen de wand van de berg. Dit stuk noemt de Moki Dugway. We hebben al een heleboel enge bergritten achter de rug maar dit is toch wel iets anders. Ik heb even een hartstilstand moment als we een truck moeten passeren maar al hobbelend geraken we toch naar boven. Boven op de platte vlakte volgt nog een 4mijl lange zanderige zijweg naar Muley Point. En dan zitten we echt on top of the world en hebben we een mijlenver fantastisch uitzicht over de vallei. De rit naar boven vond ik doodeng maar eenmaal boven is het toch de moeite waard.
Daarna verder richting Blanding. Eerst kwamen we nog een paar cowboys tegen die een kudde koeien voortdreven dus even hun voorlaten. Voor Blanding dan nog een uitstapje naar Natural Bridges. In dit park reden we de drive loop met een paar stops en korte hikes om de natuurlijke stenen bruggen te bewonderen. En rond 16u arriveerden we dan in Blanding en ons hotel voor deze nacht. Een verfrissende douche om onze verbrande huid te verkoelen en dan een rustige avond. Nog wat staan kletsen met de locals en er is weer een dag voorbij. Time is flying by wen your having fun!
30 mei 2012
Vissen in Blanding
Vandaag toch wat langer kunnen slapen. Marc toch alleszins want ik was al wakker om 7u wegens te luidruchtige bovenburen maar Marc lag verder te snurken tot 9u. Hem dan toch maar wakker gemaakt, we zijn hier niet om te luieren :)
Na ons karige ontbijt (we kunnen niet altijd in luxehotels zitten) gingen we nog even het stadje verkennen. Was niet veel aan, een paar straten en thats it. Maar we vonden wel een leuke zaak waar ze indiaanse kleipotjes maakten. We konden de werkplaats bezoeken en kregen uitleg hoe alles werd gemaakt. Konden het daarna niet laten om de nodige souvenirs te kopen, was allemaal zo mooi.
Daarna reden we naar recapture reservoir. Een heel mooi meer waar Marc nog eens kon vissen. En toen ging het een beetje mis. Marc wou zijn hengel in elkaar steken en toen brak er een stuk af. Hij probeerde het nog te herstellen maar dat bleek niet zo goed te werken. Marc dus niet zo happy. Hij bleef toen ook nog met zijn sandalen vastzitten in de modder dus die ook kapot. De laatste visgelegenheid was dan ook een echte tegenvaller. Vroeger dan gepland reden we dan maar door naar Moab. Onderweg nog een stop in Monticello voor een lekkere lunch. Toen was het nog een uurtje rijden naar Moab maar onderweg zagen we een natuurlijke stenen brug in de rotsen, Wilsons Arch. Dus maar even gestopt en de korte klim naar boven gemaakt. Zag er gemakkelijk uit maar was toch wel een pittige klim over de rotsen. Maar eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht.
Uiteindelijk rond 17u gearriveerd in Moab. Onze kamer voor de komende 4 nachten ingepalmd en dan lekker gaan eten in de Moab grill. Ook nog boodschappen gedaan en dan Rond 21u30 uitgeteld in ons bedje. Morgen moeten we vroeg opstaan want dan gaan we een dagje raften.
31 mei 2012
Raften op de Colorado River
Wekker liep af om 6u want om 7u45 werden we verwacht aan het Moab Adventure Center voor ons dagje rafting. Na het invullen van het nodige papierwerk en het uitdelen van de lifejackets vertrokken we met de bus voor een rit van 45min. Was op zich al een belevenis want onze chauffeur had nogal een zware voet en raasde over de smalle bergweg. Toen de boten klaar waren werden we ingedeeld in groepjes en kregen we nog wat uitleg en toen konden we eindelijk vertrekken. Het water stond laag en niet echt wild dus het was eigenlijk een rustige tocht. Een paar woelige stroomversnellingen zorgden voor wat actie en een natte broek maar die was vlug terug droog want het was ondertussen al erg warm geworden. Na ongeveer 2,5 uur varen hadden we een stop. Mensen die maar een halve dag hadden geboekt werden vervangen door nieuwe deelnemers. Toen hadden we ook nog een lunch. Ondertussen werd het steeds heter en heter en een frisse duik in het water zorgde voor de nodige afkoeling. Toen verder voor terug een paar uren varen en peddelen op de rivier. Rond 15u bereikten we ons eindpunt en werden we met de bus teruggebracht naar Moab. Raften was niet zo spectaculair als verwacht maar het was toch een leuke dag. Na een frisse douche nog even naar de hoofdstraat voor schopping. Enkele leuke souvenirs gekocht en ook een hele reeks foto's van de raftingtocht. En als afsluiter nog een lekker ijsje. Om 19u30 waren we terug in het hotel. Eens geen steaks vandaag maar gewone boterhammen, is ook lekker. En dan terug vroeg naar bed want morgen hebben we de drukste dag van onze vakantie. Slaapwel!
1 juni 2012
Hiken, hummer toer en rodeo.......een drukke dag!
Vandaag staat onze drukste dag op het programma. We gaan hiken in de voormiddag, mee met een hummer toer in de namiddag en s'avonds naar de rodeo. Om 7u staan we paraat aan het Adventure center en samen met nog een ander koppel en de gids vertrekken we met het busje naar Arches National Park. We doen een tocht in fiery furnace, dat is een deel van het park waar er maar 75 mensen per dag door mogen en dan enkel met een gids. Het is een doolhof van rotsen en smalle zandwegen en er komt wat geklim en geklauter aan te pas. Voor we aan de tocht beginnen krijgen we eerst nog een video te zien over de unieke fauna en flora in het gebied en wat we wel en niet mogen doen. En dan gaan we met ons vijfen op pad. Het wordt een leuke hike met af en toe wat spannende momenten als we ons hoogtevrees moeten overwinnen. Maar we helpen elkaar over de moeilijke stukken, we zien prachtige dingen en hebben een leuke ochtend. Om 12u30 zijn we terug in het hotel. We hebben tot 14u dus even een siësta. Daarna terug paraat voor de hummer toer. We rijden de bergen in en beleven een spannende rit over stijle rotsen. Op sommige momenten rijdt de hummer bijna verticaal naar boven en dat is spannend en eng tegelijkertijd. Boven hebben we een prachtig uitzicht over de Colorado rivier. En dan de rit terug naar beneden, die is ook even spannend. Om
16u zijn we terug en hebben we tijd voor een frisse douche want die is wel nodig met die hitte. En dan om 18u naar de rodeo. De show begint om 19u en met cola en hotdogs bij de hand zijn we er helemaal klaar voor. Even een patriottisch moment met het Amerikaanse volkslied en dan actie! We zien een paar spectaculaire valpartijen en de ambiance ziet er goed in. Om 22u is alles voorbij en kunnen we happy terug naar het hotel, het was een leuke, vermoeiende en spannende dag.
2 juni 2012
een rustdag!
Vandaag even bekomen en het heel rustig aan doen. Lekker uitgeslapen tot 10u30 en dan een beetje rommelen en tv kijken. Buiten is het snikheet en benauwd dus het is wel lekker om nu even binnen te kunnen genieten van de airco.
Om 15u maken we een ritje naar Dead Horse State Park. Daarvoor rijden we een kleine 30mijl naar boven om te kunnen uitkijken over de rivier en dead horse point. Daar genieten we een tijdje van het prachtige uitzicht. Dan terug naar Moab want om 18u30 hebben we een reservatie bij Bar M Chuckwagon voor een etentje met show. Eerst krijgen we buiten een shootout, dan een echte cowboy maaltijd op ijzeren borden en dan een show met oude cowboyliedjes. Is eens iets anders dan gewoon gaan eten op restaurant en het is nog leuk ook. We hebben een aangename avond. Om 22u zijn we terug in het hotel voor ons laatste nachtje in Moab. Was weer eens een leuke dag in the west!
3 juni 2012
Terug richting Colorado
Het einde van onze reis is in zicht en moeten terug beginnen gaan richting Denver. We geraken moeilijk uit bed, de vermoeidheid begint toe te slaan en onze oude spieren en gewrichten doen overal pijn. Hiken, raften, rotsen beklimmen en dat allemaal in die hitte.....begint toch zijn tol te eisen. Tegen 10u zijn we eindelijk klaar om te vertrekken naar onze volgende overnachting in Glenwood Springs. We hadden onderweg een kleine omweg met bezoek gepland aan het Colorado national monument maar dat besluiten we niet te doen. Is te heet om nog eens rotsen te gaan beklimmen en te hiken. En hoe mooi het hier allemaal ook is, we hebben het ook een beetje gehad met al die rotsen en bergen. Dus lekker doorrijden (is de eerste keer in twee weken dat we de snelweg nemen) met af en toe een stop onderweg. Het eerste deel van de rit gaat rechtdoor voor anderhalf uur door een eenzaam woestijnlandschap. Als we de grens met Colorado zijn gepasseerd wordt het wat groener. En komen ook de bergen terug in zicht. Rond 15u komen we aan in Glenwood Springs. Even een motel zoeken voor de nacht en dan werk aan de winkel. Even een wasje doen, de auto schoonmaken en de koffers al een beetje herschikken en inpakken. Wat hebben we weer veel spullen verzamelt onderweg! (Marc zijn uitleg: nee, hij koopt niet teveel souvenirs, hij sponsort de lokale bevolking!). Om 18u gaan we toch nog eens naar het stadje. We zoeken Linwood Cemetery waar Doc Holiday ligt begraven. Blijkt dat kerkhof boven op de berg te liggen dus moeten we toch nog een stukje hiken. Maar is wel tof om al die oude graven te zien. Daarna nog iets eten in de stad en zo wordt het dan toch 22u voor we terug in het motel zijn. Vlug naar bed want morgen onze laatste rit van deze vakantie. De tijd gaat toch snel.
4 juni 2012
Laatste keer over de bergen
De rommel uit de auto opgeruimd en de koffers al deels gepakt dus kunnen we verder voor onze twee laatste dagen in Denver. De rit naar Denver is 160mijl. We doen het rustig aan en hebben een paar stops onderweg. We gaan ook terug de bergen over en sommige stukken zijn wel wat eng. We gaan dan ook van een hoogte van 5000ft naar 11000ft en terug naar 1000 ft. Voor Denver, in het plaatsje Golden, brengen we ook nog een bezoek aan het Buffalo Bill museum. Is ondertussen al 14u dus ook tijd om een hapje te eten. Daarna krijgen we nog een file te verwerken en moeten we in Denver een beetje zoeken naar ons hotel. Maar om 16u komen we dan eindelijk aan bij het Warwick Hotel. Voor onze laatste dagen hebben we een chique hotel geboekt dus we eindigen in stijl. Even relaxen en een lekkere douche, genieten van het uitzicht bij het zwembad op het dak en dan beetje tv kijken en uitgebreid gaan eten in het restaurant. En dan slapen in de grote zachte bedden zodat we goed uitgerust zijn voor ons dagje in de stad morgen. Slaap wel!
5 juni 2012
Een dagje Denver
Vandaag ons laatste dagje en we houden het rustig. Op de planning staat een bezoek aan de US Mint. Daar maken, bewaren, verwerken, vernietigen ze de centjes dus daar moeten we zijn!
We kunnen vanuit het hotel met onze eigen auto gaan maar volgens de mensen uit het hotel is dit niet echt handig. Door de grote beveiliging in en rond het gebouw is het moeilijk om daar te parkeren. Maar het hotel heeft een extra service, ze brengen ons met de limo service netjes op tijd tot vlak voor de ingang. En na de tour komen ze ons ook weer ophalen.
Is soms toch wel handig zo'n chique hotel.
We hebben een reservatie voor de toer van 10u. Hebben we op voorhand moeten reserveren zodat ze de nodige controle konden doen en ook voor het binnengaan worden we grondig gecontroleerd. Was ook de eerste keer dat Marc extra uitleg moest geven over de spil in zijn heup die ze zagen op de scan.
Eenmaal binnen kan je ook niet zomaar rondwandelen maar de gids is een vlotte verteller en we krijgen een interessante rondleiding. Na een uurtje tussen alle dollars die we zien voorbij rollen eindigen we het bezoek in de giftshop. Onze collectie quarters aanvullen. En dan netjes met de limo terug naar het hotel.
Daarna met onze Eigen auto terug naar de stad. Een kort bezoek aan The State Capitol en dan even een hapje eten. Er staan allemaal verschillende kraampjes op het plein dus houden we een lekkere picknick in het park. En dan nog een wandeling in het centrum. De laatste winkeltjes, nog wat genieten van het uitzicht en de straatmuzikanten en dan maar terug naar het hotel voor onze zware klus van koffers klaarmaken. Wordt weer een heel gedoe om alle spullen netjes verdeeld te krijgen en in de koffers maar het lukt ons wel. Dan nog een laatste keer uit eten en onze vakantie zit er al weer op. We kiezen voor de lekkere vis en garnalen bij Bubba Gump en met ons buikje vol kunnen we gaan slapen. Morgen de lange vlucht naar huis.
6 juni 2012
Terug naar huis
Vakantie zit er terug op. Nog enkel een lange reis terug naar Amsterdam voor de boeg. Gelukkig verloopt alles vlotjes, 2 vluchten die rustig verlopen en de volgende ochtend staan we terug op Nederlandse bodem.
Was een leuke, afwisselende vakantie met terug een heleboel mooie herinneringen.
Aftellen maar weer tot volgende jaar!